Danas je Đurđevdan – praznik radosti s najviše običaja

Srpska pravoslavna crkva i vjernici slave Svetog velikomučenika i pobjedonosca Georgija. Đurđevdan je jedna od najčešćih slava i svehrišćanski praznik koji se proslavlja u spomen na jednog od devet velikomučenika i prvih stradalnika za hrišćansku vjeru.

Sveti Đorđe veoma je slavljen kod Srba. Poznat je i kao Sveti Georgije ili Sveti Đurađ. Đurđevdan se obilježava na dan stradanja Svetog Đorđa.

Mnogi ga slave kao krsnu slavu, a Srpska pravoslavna crkva ga slavi dva puta godišnje.

Glavni praznik je Đurđevdan kada je Sveti Georgije prikazan na konju kako ubija aždaju, a obilježava se i prenos moštiju i obnovljenje Hrama Svetog Georgija – Đurđic (16. novembra) kada se slika kao vojnik s kopljem u ruci.

Sveti velikomučenik i pobedonosac Georgije

Slavni svetitelj rodio se u kući bogatih roditelja u Kapadokiji. Kad mu je otac postradao kao hrišćanin, majka se preselila u Palestinu, gdje je dječak odrastao. Već u 20. godini dospio je do čina tribuna u službi cara Dioklecijana.

U to vrijeme, car je započeo veliki progon hrišćana, a mladi Đorđe je stupio pred cara i odvažno rekao da je hrišćanin. Time je započelo njegovo stradanje za vjeru.

Mladi Georgije je utamničen, a potom mučen na svakojake načine u kojima je Dioklecijan želio da ubije.

Poslije više dana mučenja car je tražio od Georgija da se pokloni pred kipom boga Apolona da bi mu poštedio život.

Prema predanju Georgije je prišao statui Apolona i prekrstio je, na šta se statua srušila, a sa njom i sve druge statue u hramu. To je vidjela i carica Aleksandra koja je uzviknula: “I ja vjerujem u Boga koji Đorđu daje toliku snagu”.

Car Dioklecijan zatim izda naređenje da se odrubi glava i Georgiju i carici Aleksandri.

Sveti Georgije ju je, po vjerovanju, pobijedio i svojom mučeničkom smrću zadao smrtni udarac “neznaboštvu”.

Sveti Đorđe zaštitnik

Đurđevdan se praznovao još u prethrišćanskom periodu, jer se ovaj dan oduvijek vezivao za početak novog godišnjeg ciklusa, buđenje i obnovu prirode, za ljubav, radost i nove godišnje planove.

Sveti Đorđe je zaštitnik slabih, nemoćnih i onih koji su ugroženi na bilo koji način.

Đurđevdan je i hajdučki sastanak. Poštovan je i kao zaštitnik konjice, vitezova i viteštva i krstaških pohoda.

Posvećeni su mu mnogi manastiri, među kojima najpoznatiji manastir Đurđevi Stupovi.

Sveti Georgije je poštovan kao zaštitnik mnogih država i gradova u Evropi. Proslavljaju ga Grci, Rusi, Bugari, Srbi, Englezi, Francuzi, Nijemci, Italijani, i drugi narodi.

Praznik sa najviše običaja

Đurđevdan je u srpskom narodu praznik sa najviše običaja, koji se razlikuju po sadržini od regiona do regiona.

Prema vjerovanju, na današnji dan se sreću zima i proljeće. Običaj je da se pletu vjenčići od ljekovitih trava koji se onda bacaju u tekuću vodu.

Vjeruje se da vjenčić, kao svojevrstan simbol, ukućanima donosi zdravlje, a polju berićet, štiti od uroka, daruje plodnost, vraća ljubav.

Đurđevdan je praznik stočara, pa su se običaji najduže zadržali u planinskim krajevima.

Romi tradicionalno slave Đurđevdan kao jedan od najvećih praznika koji simboliše dolazak proljeća. Praznik je radosti i veselja, a ispunjen je i brojnim običajima.

Sijeku se vrbe i onda se one stavljaju na kuće. Djeca uglavnom dolaze uveče i skidaju te vjenčiće. Vijenac ukraden sa djevojčine kuće simboliše to da onaj koji ga ukrade jednog dana može da postane njen budući muž.