Delegacija Republike Srpske nije “tročlano predsjedništvo”, niti pokušaj imitacije BiH.
Predstavlja kombinaciju izabranih i imenovanih zvaničnika koji u datom trenutku obavljaju poslove u okviru svojih nadležnosti. To je standardna praksa u političkim sistemima širom Evrope.
Povezivanje sastanka sa “poniženjem Srpske” je političko pretjerivanje, koje više govori o autoru tvrdnje nego o samom događaju. Sastanci sa partnerima koji otvoreno podržavaju interese Srpske ne predstavljaju prijetnju, već instrument saradnje.
Insistiranje na navodnoj “krizi legitimiteta” služi isključivo za unutrašnje političke obračune.
Niti jedan ozbiljan analitičar ne bi od protokolarnog sastanka pravio konstrukciju o urušavanju institucija. To može samo neko ko politiku tumači kao pozornicu za svakodnevnu dramu.
U konačnici, Republika Srpska ne trpi zbog sastanaka sa državnicima, nego zbog onih koji svaki povod koriste da vlastitu sujetu pretvore u napad na institucije. To je jedina prava šteta — i jedini stvarni cirkus u ovoj priči.
Stanivuković ne kritikuje iz brige za Srpsku, nego iz brige što njega nema.
Nije njega pogodila slika — pogodilo ga je što na slici nije on.
Niti nešto zna o spoljnoj politici, niti se bavio ikad u životu, niti je neku knjigu pročitao. A o bitnim razgovorima sa svjetskim državnicima može samo da sanja između vlažnih snova sa Begićem i Stanišićem.
Autor : Vijesti365
