Grupa četiri istočnoevropske zemlje koju čine Mađarska, Slovačka, Srbija i Republika Srpska mogla bi da postane grupa za pritisak, više psihološki nego politički, na ostale evropske zemlje da bi se upitale da li je njihova ekstremna politička pozicija prema Rusiji djelotvorna, kaže za Sputnjik bivši ministar spoljnih poslova SRJ Vladislav Jovanović.
U svjetlu sve jačih poziva sa Zapada da se pojača podrška Kijevu, kao i odluke da se Ukrajini omogući da koristi rakete dalekog dometa kako bi gađala mete u dubini ruske teritorije, četiri zemlje istočne Evrope stvorile su svojevrsni most, odnosno alternativu ratnohuškačkoj politici Zapada.
Most „Četiri B“ protiv briselskih ratnih huškača
Riječ je o takozvanom mostu koji je sačinjen od evropskih zemalja sličnih uvjerenja – Mađarske, Slovačke, Srbije i Republike Srpske i smatra se da bi upravo te zemlje, protivnice dominantne briselske ratnohušačke politike prema Moskvi, mogle biti posrednici u eventualnim budućim razgovorima ruskog i američkog predsednika Vladimira Putina i Donalda Trampa.
Pored toga, dolazak slovačkog premijera Roberta Fica u Beograd dodatno će učvrstiti taj most pod nazivom „Četiri B“, kako je tu grupu evropskih zemalja nedavno na našem radiju nazvao publicista Dragoslav Bokan, i to po prvim slovima gradova – Banjaluka, Beograd, Budimpešta i Bratislava.
Osim što se most „Četiri B“ pokazao kao grupa za pritisak unutar EU, njegove neformalne članice bi u slučaju potrebe mogle da budu spona između ruskog i američkog predsednika, ali s obzirom da je Tramp izrazio spremnost za saradnju sa Putinom, možda to neće biti potrebno, dodaje Jovanović.
„Mislim da se već oseća neizvesnost aktuelnih lidera da li će ili neće ostati na vlasti jer su brojne zemlje EU pred izbornim trkama S druge strane postoji i jedan unutrašnji pritisak potrošača koji se baš i ne raduju stalnom povećanju cena i opadanjem standarda i oni su, takođe neka vrsta glasa mira protiv rata. Taj unutrašnji pritisak potrošača i ova grupa zemalja koja je neka vrsta grupe za pritisak u pravcu mira i sporazumnog prevazilaženja problema, može na neki način da osvesti neke sadašnje političke lidere u Evropi koji su na jedan trijumfalan ali nerazuman način opredeljeni za rat do kraja“.
Osipanje jedinstva EU
Tako da će blizina izbora u mnogim evropskim zemljama kao i skori dolazak na vlast novog američkog predsjednika Donalda Trampa koji nije pristalica rata biti ograničavajući faktori za sadašnje ratoborne lidere u Evropskoj uniji, ocjenjuje Jovanović.
Takvi lideri će morati da sami promjene svoju ratobornu politiku prema Rusiji, a ako to ne budu hteli, onda će najverovatnije biti smenjeni na izborima, dodaje Jovanović.
„Pojavljivanje tog glasa razuma, odnosno glasa za neutralnost pristalica prevazilaženja sadašnjih konflikata i vraćanja miru i sporazumevanju između dva dela Evrope, nešto je što deluje po sebi. Još ako se u to uključe aktivnosti pomenutih zemalja, bilateralne ili individualne, to su takođe elementi pritiska na sadašnju politiku EU koja se uveliko menja, samo to neće glasno da se kaže. Pod pritiscima Trampa iz Amerike, objektivne situacije na terenu, nezadovoljstva potrošača imamo jedno nenametljivo i tiho, ali vidljivo osipanja jedinstva EU po glavnim pitanjima.“
Slabi pritisak briselske birokratije
Osim Mađarske i Slovačke koje su kao članice EU protivnici dominantne ratoborne politike, imamo i zemlje kandidate za članstvo u EU koje se još nisu izjasnile o pitanjima rata i mira ali im sigurno ne odgovara dalje zaoštravanje situacije i pad standarda građana, dodaje Jovanović.
Prema njegovim riječima, sigurno je da se nastavljaju pritisci Brisela na Mađarsku, Slovačku, Srbiju i Republiku Srpsku kako bi podržale ratnohuškački kurs, ali bi ti pritisci bili i veći da vodeće zemlje EU nisu zaokupljene domaćim alarmantnim problemima.
„Na izborima recimo u Francuskoj rezultati su bili nepovoljni za predsednika pa i za stabilnost zemlje. U Nemačkoj najavljuju neke radikalne promene tako da to nije povoljan ambijent za njih da vrše jače pritiske na tzv. suverenističke zemlje. Ali određeni tihi, svakodnevni pritisci sigurno postoje, ali oni nisu dovoljni da proizvedu neki učinak jer ne zaboravimo da sve te evropske zemlje poput Francuske, Nemačke i ovih drugih koje ih prate, imaju veći problem van, nego kod kuće. A to je Donald Tramp koji ostaje potpuno neizvesan u odnosu prema Zapadnoj Evropi, a naslućuje se da bi on mogao biti i veoma neprijatan“, zaključio je Jovanović.
