Istoričar Lazar Škobo rekao je da Ustav iz 1992. godine predstavlja pravnu formulaciju volje i odlučnosti srpskog naroda da opstane na prostoru na kome živi milenijum i po i naglasio da je, uprkos svim stradanjima, srpski narod pristao na ustupak koji je rezultirao Dejtonom.
– Naš narod, koji je držao mnogo veću teritoriju od one koja jeste formulisana mirovnim sporazumom iz Dejtona, pristao je na taj dejtonski sporazum, ali opet zarad mira. Vidimo da nam opet sada poručuju da ni to nije dovoljno, da opet traže naše ustupke – rekao je Škobo.
Prema njegovim riječima, Republika Srpska jeste minimum minimuma na koje je srpski narod mogao pristati s obzirom na svu svoju istoriju i stradanje i da je to posljednji ustupak koji se mogao napraviti na ovom prostoru.
– Ustav nije ništa drugo nego izraz upravo te težnje da, uprkos svim stradanjima i žrtvama, opstajemo i trajemo – dodao je Škobo.
On je podsjetio da je srpski narod u Prvom svjetskom ratu izgubio 1,3 miliona života, u Drugom svjetskom ratu više od milion, a najveći broj stradalih bio je na prostoru zapadno od rijeke Drine, u Јasenovcu i drugim srpskim stratištima.
Skupština srpskog naroda BiH donijela je Ustav 28. februara 1992. godine, koji je jednoglasno usvojen na temeljima Deklaracije o osnivanju i garantovao je punu ravnopravnost i jednakost naroda i građana Republike.
Najviši pravni akt Republike Srpske, koji je uz određene amandmane i danas na snazi, donesen je prije izbijanja tragičnih sukoba, te jednostranog bošnjačkog i hrvatskog proglašenja nezavisnosti BiH nakon referenduma održanog 1. marta, na kojem nisu učestvovali Srbi.
