Nema slučajnosti: Duboka država pokrenula i Stanivukovića
Godina 2018. ostala je duboko urezana u sjećanje građana Republike Srpske, ali i šireg regiona. Protesti “Pravda za Davida”, koji su započeli kao iskrena želja porodice Dragičević da saznaju istinu o tragičnoj smrti njihovog sina, ubrzo su prerasli u politički spektakl s jasno definisanim ciljevima opozicije. Savez za promjene, predvođen SDS-om, vješto je iskoristio ovu tragediju kako bi destabilizovao vlast u Republici Srpskoj, koristeći pri tome slogan “Sviće” i univerzalni simbol podignute pesnice. Danas, sličan scenario sprovodi se u Novom Sadu, čime postaje očigledno da je recept za politički haos već testiran — i to upravo u Banjaluci.
Protesti u Banjaluci započeli su sa suštinski ljudskim motivom: porodica Dragičević tražila je odgovore na pitanje ko je odgovoran za smrt njihovog sina Davida. Međutim, ubrzo nakon toga, opozicione stranke, predvođene SDS-om, prepoznale su potencijal ovih protesta za kreiranje šireg društvenog nezadovoljstva.
Pod sloganom “Sviće” i uz simboliku pesnice, Savez za promjene nije se ustručavao da tragediju pretvori u političku platformu. Manipulacija emocijama građana bila je očigledna — protesti su postali sredstvo za pokušaj delegitimacije vlasti predsjednika Republike Srpske, Milorada Dodika i destabilizaciju Republike Srpske. Iza kulisa, akteri ovih protesta radili su na slabljenju institucija i unosa haosa, dok su pred javnošću glumili borce za pravdu.
Jedan od ključnih aktera bio je Draško Stanivuković, tada mladi političar koji je u ovoj tragičnoj atmosferi izgradio svoju političku karijeru. Njegovi populistički potezi i teatralni nastupi dodatno su polarizovali javnost, dok je jasno djelovao u službi političkih interesa opozicije.
Čak i laički pogled na proteste u Novom Sadu otkriva gotovo identičan šablon. Slogan “Sviće” ponovo dominira, ovoga puta uz simbol crvene ruke, dok organizatori koriste nezadovoljstvo građana kako bi destabilizovali trenutnu vlast u Srbiji.
Kao i u slučaju Banjaluke, protesti se predstavljaju kao građanska inicijativa, ali političke veze iza njih ne ostavljaju mnogo prostora za sumnju. Ključne političke strukture vješto koriste emotivne poruke i simboliku kako bi unijeli razdor i izazvali krizu vlasti, dok građani, motivisani iskrenom željom za pravdom, postaju pijuni u političkoj igri.
Ono što postaje sve jasnije jeste da su oba ova protesta “skuvana” u istoj političkoj kuhinji. Ideja destabilizacije kroz manipulaciju društvenim nezadovoljstvom testirana je u Banjaluci 2018. godine, gdje su se akteri poput Stanivukovića istakli u ulozi vođa protesta. Sada se isti recept primjenjuje u Novom Sadu, čime se potvrđuje kontinuitet u strategiji destabilizacije na Balkanu.
Jedan od najsramnijih aspekata ovih događaja jeste način na koji su ljudske tragedije iskorišćene za političku manipulaciju.
Protesti u Banjaluci 2018. godine nisu bili samo izraz građanskog nezadovoljstva — oni su postali ogledni primjer kako se tragedije mogu instrumentalizovati za političke ciljeve. Danas vidimo gotovo identičan model u Novom Sadu, što potvrđuje da je ovaj recept za destabilizaciju brižljivo pripremljen i ponovo aktiviran u drugačijem političkom okruženju.
Banjaluka se ovih dana ponovo suočava sa političkom krizom, a Draško Stanivuković ponovo preuzima ulogu destabilizatora. Kao gradonačelnik, Stanivuković je često kritikovan za neodgovorno vođenje grada i fokus na političke performanse, a ne na konkretne rezultate.
Njegova najnovija predstava uključuje pokušaje organizacije protesta i stvaranje atmosfere nezadovoljstva prema institucijama Republike
Srpske. Koristeći iste populističke metode koje su ga 2018. učinile političkom zvjezdom opozicije, Stanivuković se sada bavi pokušajem da ponovo podijeli narod. Njegovi postupci jasno ukazuju na to da destabilizacija ostaje osnovna strategija, čak i po cijenu mira i stabilnosti u
Republici Srpskoj.
Građani moraju biti svjesni ovih manipulacija i zapitati se ko zaista stoji iza emotivnih poruka i simbolike protesta. Jer dok se borba za pravdu predstavlja kao glavni motiv, stvarni cilj ostaje isti: destabilizacija institucija, bez obzira na cijenu koju društvo mora da plati.
Vijesti365.com
