Dok se svijet svake godine krajem oktobra pretvara u karneval tame, mnogi pravoslavni hrišćani u regionu olako zaboravljaju da “Noć vještica” nije samo bezazlena zabava sa maskama i bundeva-lampionima. Iza šarenih kostima i lažnih osmijeha krije se duboko paganski običaj koji nema nikakve veze s vjerom, tradicijom, ni duhovnim nasljeđem srpskog naroda.
Halloween potiče od drevnog keltskog praznika Samhain, kada su se, prema vjerovanju, otvarala vrata između svijeta živih i mrtvih. U to vrijeme su se prinosile žrtve i prizivali duhovi, što je u suprotnosti sa svim što hrišćanstvo uči o životu, smrti i spasenju. Ovaj običaj je kasnije prepakovan u “zabavu” Zapada, a kroz globalni marketing postao još jedan od načina da se djeci u glave utisne magija, strah i relativizacija zla.
Pravoslavna crkva nas uči da se sa tamom ne koketira, nego da se od nje bježi. Ikone, kandilo i molitva nisu dekor, to su oružja svjetlosti. Zato je porazno kada se po školama i vrtićima sve češće organizuju “Halloween zabave”, umjesto da se djeci govori o Svetom Luki, Aranđelovdanu, ili postu koji nas uči čistoti i duhovnoj snazi.
Noć vještica nije samo kulturni uvoz, već i suptilna ideološka kolonizacija. Kad prihvatimo da je “zabavno” glumiti demone, zombije i mrtvace, mi pristajemo da zlo postane folklor. Tako se brišu granice između dobra i zla, svetog i profanog, života i smrti. Upravo to je cilj globalne pop-kulture: da duhovno otupljenje postane norma.
Srpski narod je preživio ratove, okupacije i duhovna iskušenja. Nema potrebe da sada poklekne pred marketinškim praznicima koji veličaju tamu. Vrijeme je da ponovo učimo djecu ko su Sveti Vasilije, Nikola i Sava, a ne “zli klovnovi” i “vještice iz pakla”.
Tog dana, kad se mnogi smiju zlu, ono se smije njima. Jer svako ko se poigrava s tamom, kad-tad upozna njenu cijenu.
Autor: Vijesti365
