Filmska priča koja dočarava tragičnu sudbinu srpskog stanovništva proteranog 1995. godine tokom hrvatske vojne akcije od značaja je za obrazovanje i uz adekvatne pripreme učenika pogodna za prikazivanje osmacima i srednjoškolcima, ocenili su stručnjaci ZUOV-a
Igrani film „Oluja” reditelja Miloša Radunovića, koji dočarava tragičnu sudbinu srpskog stanovništva proteranog 1995. godine tokom hrvatske vojne akcije sa prostora Dalmacije, Like, Banije, Korduna od značaja je za obrazovanje i uz adekvatne prireme učenika pogodan za prikazivanje, a zatim i diskusiju u nastavi istorije za osnovce osmog razreda i srednjoškolce, ocenio je stručni tim Zavoda za unapređivanje obrazovanja i vaspitanja (ZUOV).
− U srpskoj kinematografiji nije bilo mnogo dela posvećenih istorijskim zbivanjima iz vremena raspada jugoslovenske države i utoliko igrani film „Oluja” ima poseban značaj. U njemu se o ratnim strahotama i iskušenjima govori iz vizure običnih, „malih” ljudi, koji nastoje da zaštite i od stradanja sačuvaju, pre svega, svoje porodice i zavičaj za koji su neraskidivo vezani i koji je važan deo njihovog identiteta. Autori pripovedaju filmsku priču koja je duboko humana, emotivna i budi rodoljubiva osećanja. Odlikuje je i realističnost, ubedljivost i odsustvo patetike u prikazivanju događaja − obrazložili su za „Politiku” stručnjaci ZUOV-a zašto smatraju da ovaj film može i treba da se koristi na časovima istorije.
Napominju da je na početku filma, u uvodnom tekstu o ustaškim zločinima u Drugom svetskom ratu, načinjena greška, jer umesto Nezavisna Država Hrvatska piše Nezavisna Republika Hrvatska. Budući da je reč o ostvarenju delikatnog sadržaja i višeslojnih poruka, iz ovog pedagoškog zavoda ističu da je neophodno pripremiti učenike za projekciju, a nakon gledanja filma s njima razgovarati o tome kako su ga doživeli i shvatili, koje su emocije osetili, koja im se pitanja nameću…
− Za razliku od dokumentarnog igrani film, kao umetničko delo, ne nudi širi kontekst određenog tragičnog događaja, što je neophodno za potpuno razumevanje istorijskih okolnosti, već se u prvi plan stavljaju sudbine pojedinih ljudi i njihova patnja. Učenike, osim toga, treba pripremiti i na neke neprijatne scene, kao što su stradanje deteta od nagazne mine, vađenje mrtvih ljudi iz zemlje ili spaljivanje živog čoveka. Treba očekivati da đaci različito poznaju ovu tematiku, da će među njima biti onih koji o „Oluji” vrlo malo znaju, ali i onih koji potiču iz porodica koje su prošle kroz sve ono što se u filmu opisuje. Nastavnici treba da posvete posebnu pažnju razmeni utisaka, kanalisanju jakih emocija kod nekih učenika, ali i mogućem neadekvatnom reagovanju pojedinih đaka (odsustvo empatije, podrugivanje…) i razgovoru o fenomenu stradanja ljudi u ratnim uslovima. Razgovor treba zaključiti ukazivanjem na značaj negovanja kulture sećanja − razjasnili su stručnjaci ZUOV-a.
Gledanje filma, ukazuju, lako se može povezati sa sadržajima i ishodima iz programa istorije, ali i iz srpskog jezika i književnosti, građanskog vaspitanja i po mišljenju stručnog tima ovog zavoda predstavlja izvanrednu podlogu za razgovor sa učenicima o mnogim temama – ne samo o ratu, stradanju i zločinima.
(politika.rs)
