Leonardo da Vinči je svoja djela često ostavljao nedovršenim, a najlogičnije objašnjenje za to je da je čuveni renesansni slikar bolovao od poremećaja pažnje i hiperaktivnosti, tvrde vodeći britanski istraživači.
Da Vinčijevo remek-djelo Mona Liza koje je slikao četiri godine, najpoznatije je među onima koje nikada nije završio, a njegova tedencija da luta između projekata ukazuje na hiperaktivni poremećaj.
Osim njegove široke kreativnosti i nemogućnosti da ispuni zadatak, istorijski podaci govore da se to prepisuje Da Vinčijevoj nemirnoj prirodi. Slikar je radio danonoćno uz vrlo malo odmora koji je koristio za kratke drijemke.
Iako je nemoguće da se ova dijagnoza postavi nekome ko je umro prije 500 godina, ekspert za razvojne poremećaje Kraljevskog Univerziteta u Londonu Marko Katani je uveren da je hiperaktivnost naučno najvalidnija hipoteza koja objašnjava zašto je da Vinči teško završavao poslove.
– Istorijski izvori pokazuju da je Leonardo provodio dosta vremena planirajući projekte, ali da mu je nedostajala dosljednost.
Hiperaktivni poremećaj objašnjava aspekte njegovog temperamenta i njegovu čudnu, nepredvidivu genijalnost – rekao je Katani.
Postoje indirektni dokazi da je da Vinčijev mozak bio drugačije organizovan od prosječnog. On je bio lijevoruk, disleksičan i posjedovao je dominaciju jezika u desnoj strani mozga, a ove pojave su česte među ljudima sa hiperaktivnim poremećajem.
Pored hronične prokrastinacije, hiperaktivnost bi mogla da objasni nevjerovatnu kreativnost renesansnog genija, kao i njegova dostignuća u umjetnosti i nauci.
